Bir Ögretmenden Istanbul Valisine Mektup

Sayin Vali, ben Almanya’da Türkce ögretmeni olarak calismaktayim. Günlerdir cocuklar soruyorlardi, ”Türkiye’de neler oluyor?” diye. Dilimiz döndügünce anlatmaya calistik. Ama televizyon kanallarinda izledikleri ve olaylarda uygulanan siddet karsisinda, sasirip anlamakta zorluk cekmislerdi. Cünkü iclerinde ana babalariyla, arkadaslariyla nazi karsiti eylemlere ve yürüyüslere katilmis ya da taniklik etmis olanlar vardi. Burada Alman polisinin de cok sert tepki gösterdigini ve siddet kullandigini anlattilar ama Türkiye’de yasananlari dehsetle karsiliyor, böyle birseyle karsilasmadiklarini söylüyorlardi. Bugün, sizin dün gece genclerle konustugunuzu anlattilar ve iste bunu hic anlayamadilar. ”Bu neden en basta yapilmadi” seklinde tepkilerini dile getirdiler. ”4 insan öldü, bunun simdi bir anlami yok artik ”dediler. En cok da su sorulari sordular: ”Ögretmenim Valinin, Basbakanin cocuklari var mi? Ögretmenim, onlarin vicdanlari yok mu? Ögretmenim, birisi ölünce onlar üzülmüyorlar mi? Ögretmenim, sizce onlarin vicdanlari gercekten rahat midir? Ögretmenim, Alman polisi bize böyle birsey yapsa siz ne yapardiniz?” …. ”Ben de her zaman, her sorunun cevabini bilemiyorum evlatlarim” Arkasindan uzun bir sesizlik……….. 4 kisi öldü, agir yaralilar var, gözünü kaybedenler var, gercekten SiZiN vicdaniniz rahat mi Sayin Vali? Ögrencilerime ne diyeyim, yarin yine sorarlarsa? Bir an, o öleninlerin sizin cocuklariniz oldugunu düsünün, sadece bir an. Neler hissetiniz Sayin Vali? Düsüncesi bile korkunc bir duygu degil mi? Bir evladin bedeli olabilir mi? Bir evlat kac AVM yapar, kac Topcu kislasi? Ya da bir AVM kac evlat yapar? Basbakanin pasa keyfi kac evlat, kac CAN yapar bu ülkede? Sadece yüregim sizliyor su an…….
Her mektubun altina selamlar yazma refleksiyle size de yazdim ama icim elvermedi size selam göndermek,

sildim.

Sakine Toraman

400 kez okundu.