Ben bir kadınım

Kiz oldugum duyulunca
büyük bir sessizlik olmus evde…

” yine mi kiz ” demis babam
dogurunca beni anam…
sormamis bile anami dogumdan sonra..
sanki kiz dogurmanin bütün sucu onun !!

evde herkes yasta !!

anam`sa , garibim
mahcup, suclu ve bir basina kalmis
benimle ve agrilariyla….

ben altinci kizim…
anam beceripte bir oglan doguramamis babama !
soyu-sopu kuruyacak adamin !
el -alem icine cikamayacak !
ne yapsin , zavalli babam !…..

hic bir gün bir fikrim sorulmadan
gece-gündüz
aksam – sabah
tarla – tum
koyun – kuzu
ev – bark
ac – tok
tekme – tokat
derken
büyüdüm , büyüdük…

büyüdüm de ne oldu ?
” büyümüs , gelismis ” dedi babam
ve
satti beni otuzunda bir adama daha onücüme girdigim gün….
anam karsi durmak istedi
yalvardi , yakardi…
” yapma efendi , o daha cocuk, uykudan zor kalkar
biraz daha büyüsün ” dediyse de
babam kararini vermisti…
” kes ! kes ! ” dedi , bagirarak anama…
” dogurmussun alti kiz , ne yapacam bunlari ” dedi ve cikti…

bu son sözden sonra
onücünde ben , otuzunda bir adama gelin gittim…
ve dogurdum bende cocuk bedenimle üc kiz…

” bu oglan dogurmaz ” dedi kocam ,
ve , evlendi üstüme…
kuma getirdi eve…

ben ,
yirmibes yasinda , dört cocuklu ve kumali yasli bir kadin olmustum…

hic okul yüzü görmedim
cocuklugumu yasamadim…
babam birkere bile sacimi oksamadi..
kizim diye hitap etmedi…
elimden tutup benimle yürümedi…

yirmibes yasinda yaslandim…

ben bir kadinim….

kadinlar gününüz kutlu olsun…

Günes Uzun

938 kez okundu.