Gitmek Zordur

Bilirsin, gitmek zordur,

uzak olmak sevdiklerinden.

Her şey bir yana,

kırağı düşmüş gibi olur bir çiçeğe,

uzun yolculuklar;

çorbanın tuzunu,

çayın şekerini unutmak gibi.

Daha sen doğmadan,

tahta sandıklara saklanan,

ucu dantelli yazmaların

buruk tadını düşün şimdi!

Düşün ki,

yalnızlık kokar bir yanı!

Öldüresiye bir özlemin

elle tutulur yüzünü bulursun;

tam da öyle bir şey sensizlik.

Aynı kentte soluk almak,

aynı kaldırım taşlarına basmak bile

neler anlatır insana değil mi?

Karlı bir Şavşat akşamının

anason kokulu bir anında

nedensiz düşüyorsan aklımın orta yerine,

seni nerelere saklayabilirim,

kime, nasıl anlatabilirim ki hüznümü?

Mamanelis dedim,

eski bir dostu anımsadım,

Gerkulop’tan bir yoldaşımın

moraran tırnakları takıldı aklıma;

soğuktan değil, işkenceden.

Laşet’te,

Sahara’ya tırmanan yokuşun dibinde,

utanmakla direnmek arası günler yaşarken,

Şavşat Meydanı’ndaki

kurşun seslerini öptüm, ciğerime saplanan.

İnanmayacaksın belki ama,

Enver Karagöz

bir bağımsızlık şiiri okuyordu, duydum, dinledim

ve sen gibiydi sözcükler sanki;

duru

pervasız

yürekli;

sen gibi işte, daha ne deyim…

Ruhan ODABAŞ

23 Şubat 2010

632 kez okundu.