Kavuşmak istedik ama olmadı
olamazdı, ne kaderdi nede dramatik bir ayrılık
Faşizmin zulmü bizleri ayrı düşürmüştü.
Bizlerden önce niceleri ayni acı ve ayrılıklara maruz kaldılar.
Daha büyük zulümler, soykırımı, tehcirler yaşadılar.
Nice anaların, babaların, çocukların gözyaşları
Nehirler olup,denizler aktı.
Evet bilmem kaç zaman geçti ayrılığımız
Saymadım, sayamadım.
Belki otuz, belki kırk
daha gerilere mi gitsem.
Yoksa daha derin yaralarımı deş sem.
Sürgünlük yetmedi
Kör olası birde birde görmeden yitirmek çıktı karşıma.
Vatana, anaya, babaya, kardeşe, dosta hasrete,bu yaralı yüreğim dayanır.
Ama görmeden yitirmek varya.
Buna, bu acıya korkarım dayanmaz.
İşte bu acıyı anlatmak çok zor.
Gözlerimden akan yaslar, yüreğimde kan olup
beni de alp götürür diye korkarım.
834 kez okundu.