Dün Almanya’nın dörtbir yanında, “Faşizmden Kurtuluşun 70. Yıldönümü” anmaları yapıldı.
1. Dünya Savaşı’ndan hemen 20 yıl sonra başlayan, 1939-1945 yılları arasında süren
2. DünyaSavaşı sırasında; dile kolay, neredeyse 30 milyona varan Sovyet insanı hayatını kaybetti. 80’li yaşları bulan Almanlar’ın hatırladığı çocukluk anılarıysa; yıkıntılar-bomba sesleri, sık sık binaların altında, bodrum katlarında, mahzen odası olarak yapılmış yerlere kaçmak olarak kaldı.
Dün, savaş sırasında tutuklanan-katledilen-kaybedilen devrimci-komünist sendika üyelerinin anısına, kaldırımlara yerleştirilmiş taşların üzerine karanfiller bırakıldı ve saygı duruşunda bulunuldu. Toplu katliamların gerçekleştiği belirlenebilmiş yerlerde durularak, Faşizm kınanarak, katledilenlerin anısına yazılar okundu.
Faşizme karşı savaşın bugün de günlük görevimiz olmaya devam ettiği, hala süren savaşlardan kaçıp-kurtulabilenlerin; Avrupa’ya ilticacı olarak gelişleri, yollarda hayatlarını kaybedişleri, buralarda ilticaları kabul edilene-ya da reddedilene kadar, yaşamlarının adeta dondurulduğu gerçekliği vurgulandı. Bu insan göçünün tek çözümünün, savaşları durdurmak olduğu bir kez daha belirtildi!
Kızıl Ordu tarafından 8 Mayıs 1945’te Almanya’ya verilen “teslim ol”(kapütilasyon) çağrısı ve savaşın bu teslimiyetle sonlandırılması günüydü dün. Anmalar yapıldı; Faşizm’e karşı durmanın Kapitalizm’e karşı durmakla eş anlamlı olduğunun bir kez daha altı çizildi.
Bugün 9 Mayıs! Ve Rusya Federasyonu bugünü “Büyük Zafer Günü” olarak kutluyor!!!
Bu paradoksu anlatmak için, tarihi bir daha burada sayfalar doldurarak hatırlatmaya gerek yok. Biz sadece Faşizm’in karanlık rüzgarlarını durduran, hayatlarını bu uğurda feda eden Kızıl Ordu üyelerinin önünde saygıyla eğiliyoruz; hayatını bu savaşta kaybedenleri birkez daha saygıyla anıyoruz!
Ganime Gülmez
319 kez okundu.